حمل بارهای سنگین و فوق سنگین

حمل بارهای سنگین و فوق سنگین

از ابتدای دهه ۴۰ کشور رو به صنعتی شدن می رفت و لازمه صنعت در مرحله اول نیروی برق است. برای تکمیل نیروی برق در تهران نیروگاه شهریار ساخته شد. برنده مناقصه، یک شرکت آمریکای به نامی جنرال الکتریک بود و سنگین ترین بار آن یک دستگاه ترانسفورماتور به وزن تقریبی ۱۰۰ تن بود. در آن زمان در کل کشور ایران وسیله حمل برای چنین محموله ای وجود نداشت، فقط یک بنگاه کرایه جرثقیل به نام امدادی وجود داشت که آن هم فقط یک دستگاه تریلر کمرشکن با ظرفیت حمل بار به وزن ۳۰ الی ۴۰ تن را داشت. آن ترانس را از خرمشهر حمل کردند و به تهران رساندند. پیمانکار حمل نیروگاه، شخصی بود به نام آقای سامی ژوزف. ایشان از جمله برادران آسوری بود و مرد بسیار خوش گذرانی بود که زن و بچه هم نداشت. همیشه یک میز در کاباره میامی به نام خودش داشت که هر شب مهمان های خارجی اش را به آن جا دعوت می کرد. یکی از اتفاقات مهم هم این بود که وزارت دارایی اداره مالیات بر درآمد کشور از کاباره میامی تمام صورت حساب های چند ماه آقای سامی ژوزف را می گیرد و به استناد آن برای آقای سامی ژوزف پیش آگهی با رقم بسیار بالای مالیاتی می فرستند و به این طریق بساط آقای سامی ژوزف در آن کاباره جمع می شود. پس از حمل آن ترانس همین طور حمل بارهای سنگین شروع شد، بخصوص در ساخت خط لوله کشی گاز IGAT1  که می بایستی کمپرسورهای سنگین به وزن ۳۰۰ تن تعبیه کنند. شرکت «آنرپوز» فرانسوی یک دستگاه بوژی ۱۰محورِ ساختِ کارخانه «شولد» با دو کِشنده ی مخصوص ماک را از فرانسه و آمریکا وارد کرد، پس از حمل کمپرسورهای بید بلند، آن بوژی را شرکت ستی خرید و اولین شرکتی بود که در ایران بوژی دار شد. پس از یک سال در مناقصه حمل تجهیزات تصفیه خانه بیدبلند برنده مناقصه شرکت های «لوانت اکسپرس» با شرکت «یونی ترانس» شدند. یک دستگاه بوژی ۱۲محور از آلمان وارد کردند که پس از اتمام قرارداد، شرکت یونی ترانس ۵۰% دیگر آن بوژی را خرید. و سپس به موازات ازدیاد ورود بارهای سنگین و فوق سنگین، شرکت های حمل ونقل و یا افراد علاقمند به مسائل حمل ونقل، بوژی های مختلف و با محورهای متفاوت را خریدند و به کشور آوردند. در این رابطه فقط مسأله بوژی ها مطرح نبوند بلکه تقسیم بار بر روی هر محور بوژی مطرح بود. برای بوژی ها هر محور ۸چرخ ۱۸تن تعیین شده بود و در محور بندرعباس تا انار هر محور ۵/۱۲تن بود که این خود مسأله بزرگی بود، تا آن که با گشودن راه بندرعباس از طریق لار محدودیت ۵/۱۲تن محور از بین رفت.

در حال حاضر شرکت ستی با داشتن ۲۴۰محور بوژی و وسایل حمل  بارهای سنگین مقام اول را در کشور دارد و سپس شرکت «ایران دانا» در حدود ۱۰۰ محور بوژی دارد و همین طور حمل ونقل «فخار» و «وزین بار» که ۱۰۰ محور بوژی دارند. بعد از این ها اکثر شرکت ها زیر ۱۰۰ محور بوژی دارند و جوابگوی تمام بارهای بسیار سنگین کارخانجات پتروشیمی و پالایشگاه ها و نیروگاه ها هستند و در ضمن در کشورهای عراق، ترکمنستان، ازبکستان هم فعالیت دارند.

حمل بارهای سنگین و فوق سنگین